9. Daj sobie czas

Trzeci dzień w Barcelonie. Rozpoczęcie nowego etapu w moim życiu, przebiega zadziwiająco spokojnie.
Przyzwyczajona do intensywnych dni, nie mogę się troszkę odnaleźć w nowej rzeczywistości. Mam jedną wadę, którą chyba muszę zaakceptować- brak cierpliwości. Od 18 roku życia, pracowałam. Ostatnie lata poświęcałam pracy całkowicie- 7 dni w tygodniu, czasami po 13 godzin dziennie. Teraz- mam dziwne poczucie, że nagle znalazłam się w próżni i nie wiem, jak sobie z tym poradzić. Dałam sobie czas na aklimatyzację w nowym miejscu, nie szukam pracy na łeb na szyję, chciałam odpocząć od ciężkich miesięcy - a tu nagle okazuje się, że odpoczynku też trzeba się nauczyć. Zacznę od plusów-NIEWĄTPLIWYM, NIEZAPRZECZALNYM PLUSEM, jest to, że odważyłam się podjąć decyzję o przeprowadzce i spełnić marzenie. Kolejny, to oczywiście szkoła- bardzo lubię się uczyć i poznawać nowe słowa, jestem ciekawa każdej lekcji- o szkole napiszę w innym poście, bo jest naprawdę o czym opowiadać- myślę, że to kolejny przykład, że jeśli się chce, to w każdym momencie życia , można coś zmienić- a właścicielki są na to żywym dowodem. Wymieniam dalej: pogoda- ładuję się energią słoneczną. Dni są dłuższe. Ulice szerokie- jest czym oddychać.Przemierzam ukochane ulice, co jakiś czas piszcząc ze szczęścia, że NAPRAWDĘ TU JESTEM- obserwuję ludzi, życie uliczne- jestem ciekawa świata. Co jest zatem nie tak? Przy każdej zmianie, trzeba zaakceptować to, że to co jest za nami- nie istnieje w nowej rzeczywistości- czasami jesteśmy zaprogramowani w starym schemacie tak bardzo, że nie wiemy, jak żyć, kiedy dzieje się nowe- a to jest proces. Nagle - nie prowadzę zajęć fitness- ciężko to zaakceptować:) W klubie, spotykałam znajome twarze, wykonywałam zawód, w którym się spełniałam, dawałam radość innym, endorfiny zalewały całe ciało:)  Oczywiście znalazłam na to sposób- biorę ręcznik, włączam trening w internecie i ćwiczę:) Nie ma wymówek- można ćwiczyć w każdym miejscu, bez zapisów na siłownię- trzeba odrobiny motywacji- z prowadzącej, stałam się uczestnikiem on-line:) i to też jest ok. Po drugie- tęsknota- tęsknię za moimi bliskimi- bardzo. Nie mam problemu z przebywaniem ze sobą. Lubię siebie i nie nudzę się w swoim towarzystwie, jednak świadomość odległości, wyzwala lekki smutek. Po trzecie- jeśli znajdujemy się w nowej rzeczywistości, wchodzi niepewność i lęk o to, co będzie- często podsycane przez innych ludzi, którzy boją się bardziej, niż my- nie daj się wprowadzić w lęk i zwątpienie- nic nie dzieje się bez powodu i nic nie dzieje się od razu- te słowa kieruję do siebie i do innych. Mam problem z zaakceptowaniem drugiego stwierdzenia:) Należę do osób, które chciałyby wszystko od razu- nic nie dzieje się od razu- wszystko jest wynikiem Twojej pracy i zaangażowania- czy to efekty treningowe, nauka języka czy dieta. Daj sobie czas. Rozpieszczaj siebie, zaakceptuj i nie karć, kiedy nie od razu widzisz efektów. Efekty przyjdą z czasem:) Nie marnuj go na frustrację i rezygnację- poddać się jest łatwo. Nie czekaj aż minie burza- naucz się tańczyć w deszczu- odpuść, pozwól, poddaj się, zaufaj, uwierz i odpręż się.